فرهاد حسن‌زاده در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره آثار جدیدش توضیح داد: «آهنگی برای چهارشنبه‌ها» جدیدترین اثر من است که به تازگی از سوی نشر پیدایش منتشر شده و موضوع اصلی آن استفاده از کودکان در سینما است. ایده اولیه و کلی این داستان را از بازیگر باشو غریبه کوچک به نام عدنان عفراویان گرفتم که قبلا مصاحبه‌اش را در مجله سروش خوانده بودم و برایم جالب و داستانی بود و در فضای دیگری به آن پرداختم.
نامزد جایزه هانس کریستین اندرسن، افزود: این کار 20 سال پیش از سوی نشر روزگار چاپ شد ولی در زمان خودش آن‌طور که باید دیده و مطرح نشد به همین دلیل من این کار را از نشر روزگار گرفتم و با توجه به دانش تجربیات امروزم، زبانی که به دست آورده‌ام و شناختی که از نوجوانان کسب کردم، بازنویسی کردم و برای چاپ به نشر پیدایش دادم.
وی با بیان اینکه مجوز این کتاب برای بزرگسالان است اما نوجوانان هم می‌توانند آن را بخوانند، درباره محتوای رمان، توضیح داد: داستان این کتاب درباره زندگی پسربچه‌ای است که ناخواسته و بدون اینکه سینما را دوست داشته باشد و فیلمی دیده باشد، وارد عرصه سینما می‌شود. فکر می‌کنم بچه‌هایی که به این شکل وارد عرصه سینما می‌شوند کودکان کار هستند که علی‌رغم میل خودشان، بزرگترها آنها را ودار به این کار می‌کنند.
ادبیات می‌تواند تلنگر بزند و روشنگری کند
به گفته حسن‌زاده، داستان این رمان همزمان می‌شود با اتفاق‌هایی که در دهه 60 در دل جنگ تحمیلی در ایران رخ می‌دهد و دارای ماجراهای متنوعی است که از زبان دو راوی به صورت یک فصل درمیان، روایت می‌شود؛ یکی از راوی‌ها خود نویسنده است که نوجوان داستان را دنبال می‌کند و از ذهنیات و درونیات پسری که بازیگر فیلم بوده اتفاقات درون کوپه قطار و گذشته را مرور می‌کند و دیگری زنی که منشی صحنه و همسر کارگردان فیلم است.
نویسنده رمان نوجوان «زیبا صدایم کن» درباره اینکه امروزه توجه به کودکان کار در جامعه و فضای مجازی و ادبیات بیشتر شده، گفت: کودکان کار همیشه در کشور ما بوده‌اند، از بچه‌هایی که در قالیباف‌خانه‌ها کار می‌کرده‌اند تا آنها که در کوره‌های آجرپزی و کارگاه‌های تولید به سختی کار می‌کنند. امروزه در رسانه‌ها و فضای مجازی، شاهد انتشار عکس‌ها و ویدئوهای فراوانی از بچه‌های کار هستیم، اما تاثیر ادبیات به این گستردگی نیست و اگر هم باشد، نمی‌‌تواند در زمینه‌های اساسی و بنیادی و طبقاتی جامعه تاثیری بگذارد اما می‌تواند تلنگر بزند و روشنگری کند و در درازمدت اثرگذار باشد.