مقاله‌ی «تحلیل رئالیسم انتقادی شخصیت پروبلماتیک در رمان زیبا صدایم کن» منتشر شد. نویسنده‌ی این مقاله دکتر محمود رنجبر از اساتید برجسته‌ی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان است. این مقاله در نشریه «نقدونظریه ادبی» شماره‌ی ۶/ پاییز و زمستان ۱۳۹۷ منتشر و نسخه پی دی اف آن در پایگاه این نشریه موجود است.
در چکیده‌ی این مقاله آمده است:
رئالیسم انتقادی از تبار جامعه‌شناسی مارکسیستی است که تلاش می‌کند تجربه عینی و دقیق واقعیت را به همراه تناقض‌ها در رفتار جمعی و فردی به خواننده منتقل کند. در این پژوهش با بهره‌گیری از آرای لوکاچ و گلدمن ضمن تأکید بر صورت‌بندی گلدمن از فرم و محتوای رمان در سه قسم به مهم‌ترین مسائل شخصیت‌های پروبلماتیک در رمان زیبا صدایم کن اثر فرهاد حسن‌زاده پرداختیم. هدف از این پژوهش نقد اجتماعی گسست هویت انسان در جامعه امروز است. نتایج بررسی نشان می‌دهد که نویسنده با تلفیق دو رویکرد درباره شخصیت مسأله‌دار زمینه را فراهم می‌سازد تا قهرمانان رمان با جست‌وجوی ارزش‌های راستین و تضاد با ارزش‌های برساخت اجتماع، تصویری انتقادی را از واقعیت اجتماعی فاقد معنا در جامعه شبه‌مدرن ایران به نمایش بگذارد.
در این پژوهش، رمان زیبا صدایم کن بر اساس نظریه مارکسیستی رئالیسم انتقادی مورد بررسی قرار گرفته است. راوی رمان «زیبا» جست‌وجوگر مساله داری است که خویشتن را در درون خود و جامعه متلاطم می‌جوید. نویسنده تلاش کرده است تا با نگاهی انتقادی سفر قهرمانان رمان را از اسارت در واقعیتی که برایشان معنایی ندارد تا «معرفت نفس» بیان کند. زیبا و پدرش صداهایی مغلوب‌شده‌اند که در پی افشای هژمونی غالب یا جهل فرهیخته، کنش‌های نامتوازن جامعه شبه مدرن ایران را نشان می‌دهند. نقطه عزیمت این پژوهش پاسخ به این پرسش است که خصلت‌های پروبلماتیک این رمان در مواجهه با جامعه فردگرای شبه مدرنی که زاده تولید برای بازار است به دنبال چه ارزش‌های کیفی و اصیل انسانی هستند؟ مهم‌ترین مسائل آنان در جامعه امروز چیست؟ و چگونه آنان می‌توانند واقعیت را با امیال آرمانی خود مطابقت دهند؟
کلیدواژه‌ها
رئالیسم انتقادی؛ گلدمن؛ لوکاچ؛ شخصیت پروبلماتیک؛ زیبا صدایم کن