کارگاه ادبیات

برای نوشتن یادداشت روزانه هرگز دیر نیست

محض رضای خدا بنویس. با تو هستم، با تو که دیگر از همه چیز جدا شده‌ای. محض رضای خدا، محض رضای دلت بنویس. نوشتنی که با همه نوشتن‌های دنیا فرق دارد. هیچ خرجی هم ندارد. یک قلم و یک دفتر، همین و بس! نه، یک چیز دیگر می‌خواهد، این مثلث یک ضلع کم دارد. آن هم تویی، تو.

چه چیزی باید بنویسیم؟

یادداشت‌های روزانه. باور کنید خیلی سخت نیست، یعنی اصلاً سخت نیست. حتی نوشتن در باره روزهای تکراری و خسته کننده. نمی‌دانم این جمله از کیست که می‌گوید: «اگر زندگی ارزش آن را دارد که در باره‌اش فکر کنیم، حتماً ارزش آن را دارد که در باره‌اش بنویسیم.» آنچه که قرار است بنویسیم اسمش هست «یادداشت‌های روزانه». یادداشت‌هایی که هیچ‌کس نباید آن را بخواند، یا اگر هم خوانده شد، شاید برایمان مهم نباشد.

کم‌کم مدرسه‌ها باز می‌شود و دنیا دگرگون می‌شود. بچه‌ها به مدرسه و کلاغ‌ها به باغ‌ها می‌روند و درخت‌ها برگ‌هایشان را به پایمان می‌ریزند تا باور کنیم که زندگی در گذر است و هیچ چیز ماندنی و ابدی نیست.

مهر می‌آید و من از یاد روزهای مدرسه دلم می‌لرزد. زمانی که معلم خدا بود و ما از خدا می‌ترسیدیم. نمی‌دانم چند نفر از بچه‌ها درس‌ها و مدرسه‌هایشان را دوست دارند. اما حیفم آمد اینجا یادی نکنم از کارگاه داستان‌نویسی که با گروهی از نوجوان‌های دوچرخه‌ای داشتم. دختران گلی که کلی ایده و انرژی برای نوشتن داشتند. من سعی کردم خدا نباشم. سعی کردم از آنها و درکنار آنها یاد بگیرم و از این یاد گرفتن در جهت بهتر نوشتن استفاده ببرم.

نمی‌دانم چند نفر از این بچه‌ها در آینده داستان‌نویس خواهند شد و از این روزها یاد خواهند کرد. ولی این را می‌دانم که هرچه و هرکه بشوند از این روزها به نیکی یاد خواهند کرد.

حتماً برای شما هم پیش آمده که به کاغذ یا صفحه‌ی مانیتورتان خیره شده‌اید و دارید به پایان داستانتان فکر می‌کنید.

چه‌طور باید شخصیت‌هایمان را به سرانجام برسانیم و حوادث داستانمان را سر‌ و‌ سامان بدهیم؟ وقتی نخ داستان از دستمان در می‌رود و نمی‌دانیم در این کلاف سردرگم چه‌طور نقطه‌ی پایان را پیدا کنیم، چه‌چیزی به کمکمان می‌آید؟ بهترین پایان‌ها چه پایان‌هایی هستند؟

در این‌باره، پای صحبت سه نویسنده می‌نشینیم تا از تجربه‌هایشان برایمان بگویند: محمدرضا یوسفی، علی‌اصغر عزتی‌پاک و فرهاد حسن‌زاده به ‌این سؤال، جواب دادند:

«شما ج‍زو کدام دسته هستید؟ آیا از اول پایان داستانتان را می‌دانید یا همه‌چیز در روند کار اتفاق می‌افتد؟»

اين مطلب در دوچرخه‌ي شماره 728 – 19 دي ماه 92 چاپ شده است و آن را مي‌توانيد ←اينجا →بخوانيد.