سفر به شهر «اوز»

همیشه اسم این شهر را شنیده بودم و شنیده بودم مردمی خوب و خون‌گرم دارد و توجه‌شان به کتاب و فرهنگ بیشتر از جاهای دیگر است. تا این که ۱۶ مهر ۱۳۹۶ به مناسبت روز جهانی کودک به شهر اوز در نزدیکی لارستان دعوت شدم. این شهر که گذشته‌ای درخشان در زمینه‌ی فرهنگی دارد و جزو مناطق محروم ایران است سال‌هاست در راه ترویج فعالیت‌های فرهنگی گام برمی‌دارد و چه‌بسا نام و لقب پایتخت کتاب ایران را به خود بگیرد. گروه‌های فرهنگی و کتابخوانی با فعالیت‌هایی مردمی و خودجوش چراغ کتاب را روشن نگه داشته‌اند. شاید به همین خاطر که مرا به شهرشان دعوت کردند تا از نزدیک با بچه‌ها و گروه‌های کتابخوان درباره کتاب حرف بزنیم و این فرصت را به من بدهند تا برایشان شعر و داستان بخوانم. گزارشی خلاصه و تصویری از این سفر را می‌بینید:

در اولین قدم با بچه‌های نازنین مدرسه درباره کتاب و کتابخوانی حرف زدم. شعر و داستان خواندم و بچه‌های هنرمند مدرسه بخشی از کتاب «آقارنگی و گربه ناقلا» را به شکل نمایش اجرا کردند. بعد به همراه مربیان دلسوز مدرسه و بچه‌ها و البته مسئولین شهر «اوز» و استان فارس برای افتتاح کتابخانه توران بانو که به یاد آموزگار و دوستدار حقیقی کودکان بانو توران میرهادی ساخته شده بود رفتیم و من این افتخار را داشتم که روبان قرمز درگاه کتابخانه را قیچی کنم.

همان روز به روستای «فیشور» رفتم با کودکان و نوجوانان دیدار کردم. با آنها از نویسندگی و کتاب گفتم. برایشان داستانی خواندم از آنها خواستم که برای این داستان نقاشی‌ بکشند.

آشنایی با دارایی‌های کتابی و کتاب‌خانه‌های این شهر کم جمعیت که روح بزرگی دارد برایم جالب بود. بخصوص فعالیت‌هایشان برای مادران و کودکان.

یکی از خوبی‌های این سفر سر زدن به چند مدرسه بود. اسمشان یادم نیست ولی چهره‌ی همه‌ی بچه‌ها یک چیز را می‌گفت: «ما کتاب را دوست داریم و مربیان و والدین ما باید بیشتر به این نیاز توجه کنند.»