به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا (نشست نقد و بررسی کتاب «من، شیمپالو و جیجور» تازه‌ترین اثر فرهاد حسن‌زاده عصر امروز (شنبه 11بهمن 93) با حضور معصومه انصاریان، محمود برآبادی، فرهاد حسن‌زاده، عزت‌الله الوندی، محبوبه نجف خوانی و رسول آبادیان در سرای اهل قلم برگزار شد.
راوی داستان خودِ دوم فرهاد حسن‌زاده است
معصومه انصاریان در این مراسم گفت: جدی‌ترین انتقاد به ادبیات کودک تا چند سال پیش این بود که فضای کتا‌های کودک و نوجوان خشک است و نویسندگان به دنیای واقعی بچه‌ها توجه ندارند و نیازهای آنها را نمی‌شناسند و برمی‌گردند به دوران کودکی خودشان و بازگویی و بازسازی خاطراتشان.
وی تصریح کرد: خوشحالم که در مجموعه هشت جلدی «من، شیمپالو و جیجور» نویسنده دنیای بزرگ‌ترها را به مخاطب تحمیل نکرده است و کار او نوعی بازسازی از دوران کودکی‌اش نبوده.
انصاریان افزود: در این مجموعه به بچه تنهایی پرداخته می‌شود که والدینش شاغل هستند و در واقع خود دوم فرهاد حسن‌زاده است. منِ راوی یک بچه منحصر به فرد است و کودکی است که تنهاست و همبازی ندارد و بچه خاصی است که اوقات فراغت خود را به نوشتن کتاب اختصاص می‌دهد.
وی گفت: اینگونه کتاب‌ها فضایی پر از رنگ، بو، شعر، بازی و ضرب‌المثل دارند و فضای شادی را به مخاطب ارائه می‌دهند. در این مجموعه حسن‌زاده برای خلق این فضای شاد از شگردهای مختلفی استفاده کرده است. وی در این راستا از ظرفیت‌هایی مانند زبان، صدا، بو و تصویر بهره گرفته است.
وی گفت: شیمپالو در این داستان شخصیتی است که قبلا وجود نداشته است و در این داستان توسط نویسنده خلق شده است و سبب جذابیت بیشتر داستان شده است. زبان اغراق موجود در این داستان به ما می‌گوید که شیمپالو شخصیتی مربوط به گذشته است.
کارهای فرهاد حسن‌زاده، صمیمی، ساده و روان است
محمود برآبادی نیز در این مراسم گفت: کارهای حسن‌زاده، صمیمی، ساده و روان است و دنیای نوجوانان را به خوبی می‌شناسد و در کارهایش به مسائلی می‌پردازد که با زندگی و زیست نوجوانان هماهنگی دارد.
وی افزود: در این کتاب، شخصیت روزبه یا همان راوی، جز در یکی از جلدها با عنوان «منظومه شمسی» فراتر از سن یک بچه 8 ساله به نظر نمی‌رسد و سطح کار در حد همان کودک طراحی شده است.
برآبادی ادامه داد: شخصیت دوم این مجموعه یعنی شیمپالو نیز شخصیتی خیالی است که به نوعی در دنیای بیرون ما وجود دارد و نمادی از افرادی است که در کنار جامعه زندگی می‌کنند و نتوانسته‌اند با سایر افراد جامعه هماهنگ شوند و به نوعی خانواده‌ها کودکانشان را از آنها دور می‌کنند.
وی افزود: شخصیت سوم هم با عنوان جیجور هم نوعی شخصیت خیالی است و یک نوع ربات است. نویسنده در خلق این شخصیت بدون اینکه خودش را درگیر محدودیت‌های علمی و فنی یک ربات کند با قوه تخیل خود مخاطب را به سمتی می‌کشاند که بدون پرسش آنها را بپذیرد.
برآبادی تصریح کرد: توضیحات زیبا و ملموسی که در این مجموعه وجود دارد به مخاطب کمک می‌کند به راحتی بتواند با آن ارتباط برقرار کند. یکی از مشکلات برجسته‌ای که معمولا نویسندگان ما در کشور با آن درگیرند این است که موضوعات خوبی انتخاب می‌کنند اما چون نمی‌توانند به خوبی آن را طرح کنند کار خوبی تولید نمی‌شود، در حالی‌که در کشورهای دیگر معمولا نویسندگان موضوعات ساده‌ای انتخاب می‌کنند اما به خوبی آن را طرح می‌کنند و نتیجه کار خوب می‌شود.
آثار حسن‌زاده بسیار خوش‌خوان است
عزت‌الله الوندی نیز در ادامه این مراسم گفت: کارهای حسن‌زاده به دلیل نثر و زبانی که برایشان انتخاب می‌کند بسیار خوش خوان است. اصولا اگر داستانی یک خوش‌آغازی داشته باشد و خوب شروع شود می‌تواند مخاطب را با خود همراه کند و کشش در ازای استفاده درست از زبان و انتخاب ماجراست.
وی افزود: ما در این مجموعه در آغاز داستان با دنیایی روبه‌رو هستیم که به هر دلیل دچار ناپایداری است و در آن گره‌ای ایجاد می‌شود که کم‌کم به کمک شخصیت‌های داستان باز می‌شود. ایجاد نوعی شگفتی از جمله مواردی است که می‌تواند مخاطب را با خود همراه کند و این مجموعه این ویژگی را دارد.
الوندی گفت: مهمترین اصل زیبایی‌شناسی هماهنگی و تناسب است. اگر ما بتوانیم بین اجزای یک اثر هنری هماهنگی ایجاد کنیم یا گزارشی از هماهنگی‌های اجزای موجود را ارائه دهیم توانسته‌ایم نگاه زیبایی‌شناسانه مخاطب را ارضا کنیم.
وی افزود: این کار بین شخصیت فانتزی و رئال معلق است. شیمپالو دارای ویژگی‌هایی است که او را مربوط به دنیای رئال می‌کند و جیجور ویژگی‌هایی دارد که او را به دنیای فانتزی ربط می‌دهد.
مخاطبان را در این مجموعه شریک کرده‌ام
فرهاد حسن‌زاده، نویسنده کتاب نیز گفت: گاهی اوقات همه چیز را راحت و آماده در کارمان می‌گذاریم و فرصت فکر کردن به مخاطب نمی‌دهیم اما گاهی نویسنده مخاطب را در داستان شریک می‌کند و از او می‌خواهد که در پیش بینی پایان داستان در بیان نظرش و یا بیان یک ضرب‌المثل با او مشارکت کند و من هم در این مجموعه خواسته‌ام به نوعی مخاطب را شریک کنم و به او شخصیت بدهم.
وی تصریح کرد: شخصیت اصلی داستان پسر 8 ساله‌ای به نام روزبه است که همواره در حال تقابل با شیمپالو، یکی دیگر از شخصیت‌های داستان است که به نوعی رئال است و در این تقابل گاهی از جیجور که شخصیتی فانتزی دارد بهره می‌برد.
حسن‌زاده در معرفی شخصیت شیمپالو گفت: این شخصیت می‌تواند نماد ترس‌ها و کابوس‌های بسیاری از بچه‌ها باشد. شیمپالو تهدیدی است برای کودکانی که فرصت آموختن و تجربه کردن ندارند و در پیله تنهایی و تفکرات خود زندگی می‌کنند. در این مجموعه وجوه خاکستری و مثبتی هم از شیمپالو نشان داده‌ام و پای او را به روابط علت و معلولی هم کشانده‌ام تا دلیل بد بودنش تا حدودی برای مخاطبان مشخص شود.
خبرنگار: مریم معمار