چند جرعه شعر

طعم شعر در گلوی قناری هزار آواز منحنی است از پنجره‌ای چهارگوش که نمی‌رسد به گوش آه… من این شعر نگفته به که بسپارم؟ به باد؟ که خود رفته بر…

به گلدان که آب می‌دهی من می‌رویم از خاک به خاک اگر گوش بسپاری رطوبت صدایم را می‌شنوی به آفتابم اگر بسپاری گل می‌دهم یک روز روزی اگر گل بدهم…

چند بند بهاری برای این روزها که صدای بهار در خروش سیلاب‌ها گم شد. نه جاده ساختیم نه پل نه سیل بند یک‌سره اشک ریختیم در سوگ بهاری که باید…

آسمان ورق می‌خورد صفحه‌ی شب رو می‌شود دلم زیر و رو چیزی برای خوردن ندارم و بهانه‌ای برای گریه لیوانی نور می‌نوشم از چراغ مطالعه و تا صبح عکس تو…

پروانه در قاب موزه خواب دشت‌های پرگل می‌بیند مادرم بر لباس چهارخانه‌اش عطر گل‌های وحشی می‌پاشد و من… بی دلیل از خانه بیرون می‌زنم.

صدای تو از رودخانه‌ها عبور می‌کند صدای تو از جسم سنگ صدای تو از شانه‌های زخمی زمین

این درخت خیال افتادن ندارد خیال خاکستری این درخت خیلی وقت است همسفر باد گریخته

درخت نامم را پرسید گفتم: پرنده گفت: باران را ندیدی؟ گفتم: هنوز در زندان ابر زندانی‌ست گفت: کلید قفل زندان  دست کیست؟ گفتم: دست باد، اگر بیاید گفت: اگر نیامد؟…