شعر نو

سوار شو! این قطار همان است که باید می‌بود همان که بایست تو را به من می‌رساند از پس سا‌ل‌ها تاخیر و… تردید و… ترمز همان که ویرگولی چرخ‌هایش را…

می‌خواستم آهسته بیایم غافلگیرت کنم چشم‌هایت را با دست‌هایم ببندم و برای لحظه‌ای صدای خنده‌ات را به آسمان بفرستم

کفش‌های نو معنی انتظار را نمی‌فهمند و ایستادن و خیره شدن به خط افق کفش‌های نو هنوز از راه نرسیده می‌خواهند پا درمیانی کنند بین من و خودم.

پیدا نمی‌شود چیزهایی پنهان است و من می‌دانم پیدا نمی‌شود روزهایی که با موهای سپید هم‌اندازه است پیدا نمی‌شود طعم کودکیِ خرما با هسته‌های فلسفی‌اش پیدا نمی‌شود پرنده‌ای که دنبال…

امشب، کنار قایق کاغذی‌ام می‌خوابم تا سفر دیگری آغاز کنم امشب، خواب دریاهای دور را می‌نوشم و به خزه‌ی گیسوان تو چنگ می‌زنم شاید به چنگت آرم آی… دختر خوابالود دریاهای دور…

نان‌ها را می‌خورند و پول نمی‌دهند چه ترسی در چشم‌هایشان است گنجشک‌های کوچه‌ی نانوایی!

پنجره باز است هوا نمی‌‌پرد میله‌های قفس از طلاست.

من تمام کتاب‌ها را خوانده‌ام با تمام آهنگ‌های شاد دلتنگی‌ام را رقصیده‌ام و بارها سوراخ‌ها و ترک‌های اتاقم را شمرده‌ام من، تمام حوصله‌هایم سر رفته و تمام جوراب‌هایم بوی انتظار…